Ugly Delicious – 5 redenen om deze heerlijke serie te kijken
Je hebt hem misschien al voorbij zien komen op Netflix: de nieuwe serie van de Koreaans-Amerikaanse chef David Chang. Het is een van de fijnste series over eten die ik in jaren heb gezien.
Chang gaat in acht afleveringen op zoek naar het lekkerste eten ter wereld. En dat hoeft heus niet altijd een elegant schilderijtje met toefjes en schuimpjes te zijn. Integendeel: hij gaat op jacht naar de allerlekkerste pizza, taco’s en gefrituurde kip.
1. Vol passie de wereld over
David Chang vliegt de hele wereld over. Van Shanghai tot LA, van Ho Chi Minh City tot Bologna. Hij schuift aan bij het Thanksgivingdiner van zijn Koreaanse moeder, eet de lekkerste xiao long bao bij Din Tai Fung en proeft verse vis op de vismarkt van Tsukiji. Ook eet hij thuis bij Noma’s René Redzepi en zijn vrouw. Iedereen die hij spreekt – van street food verkoper tot sterrenchef – is even gepassioneerd over de meest eenvoudige gerechten.
2. Het gaat over veel meer dan eten
Ugly delicious gaat niet alleen over eten. Het gaat ook over cultuur en identiteit. Over verwantschap voelen met een plaats aan de andere kant van de wereld, puur omdat dat het eten van “thuis” is. Het gaat over delen, over elkaar leren begrijpen door samen te eten. Ik vind dat mooi.
3. Don’t tell me what I can’t eat!
Wat ook mooi is: Chang is wars van pretentie. Hij gaat niet op zoek naar de meest authentieke of exclusieve versie van een gerecht, maar zoekt simpelweg naar wat lekker is. Een pizza met Japanse mayonaise, tonijnsashimi en wasabi heeft weinig met een échte Italiaanse pizza te maken, maar Chang smult ervan. Een dagje meedraaien bij Domino’s Pizza? Ook daar draait hij zijn hand niet voor om.
“I’m one of the biggest snobs you’ve ever met, but I hate snobs and elitism in general. I guess what I hate is being told that I can’t like something. You can’t do this? Oh, well, fuck you, I’m definitely going to do this.” — David Chang
4. De bizarre, geeky intermezzo’s
Duizend bonuspunten voor de absurde intermezzo’s die door de afleveringen geweven zijn. Denk aan gekke cartoons, geflipte sketches en kleurrijke animaties. Lekker verfrissend, vergeleken met de (vaak nogal pretentieuze) foodie-docu’s met close-ups van perfect rode tomaten en chefs die in slow-motion door een pan roeren.
5. Chang kijkt verder dan de klassieke keukens
Als het over “goed” eten gaat, gaat het vaak over bewerkelijke, klassieke gerechten uit bijvoorbeeld de Franse keuken. Chang kijkt verder dan dat: hij verkent de Mexicaanse keuken, gaat op zoek naar vreemde texturen die Chinezen lekker vinden, struint de straten van Vietnam af op zoek naar de beste zeevruchten-roerbak. Het water loopt me in de mond.
Ga zelf op pad!
Hoe cool is dit: de Amerikaanse blog Eater maakte een wereldkaart van alle restaurants die voorkomen in Ugly Delicious. Als ik morgen de loterij win, koop ik een rond-de-wereld-ticket om ze allemaal te bezoeken!
